Van Wintersport tot City Pier City

Eindelijk weer eens een bericht. Week wintersport, ook leuk, maar zet weinig zoden aan de dijk voor wat betreft de conditie. Vandaar meteen na thuiskomst 25 km gerend op de zondag. Fout natuurlijk, veel te lang levert alleen maar heel veel spierpijn op na een week lang alleen maar door de knieën te zijn geweest om door de sneeuw heen te ploegen.
Rest van de week druk en dus weinig tijd om te rennen, 2 keer een kort duurloopje en dat moest dan maar genoeg zijn voor CPC in Den Haag. Nu heb ik altijd wat gehad met die CPC waarom ik er niet was maar er wel altijd bij stil stond (ik ga namelijk eigenlijk elk jaar tegenwoordig in Maart op wintersport. Eigenlijk was het dan altijd ook slecht weer, veel wind en regen. Zo heb ik een keer met windkracht 7 dan maar in het Vondelpark het equivalent van een halve marathon gedaan door een rond je of 6 of 7 te doen. Ging destijds best hard in de beschutte omgeving van dit mooie Amsterdamse park. Hoe anders zaterdag de 14e. Ik was er niet van uit gegaan dat ik zou lopen want ik had gedacht weer weg te zijn voor een weekend skiën maar ja dat bleek toch echt een weekend later te zijn. Goed voorbeeld doet volgen, Edith tegenwoordig steady elke keer een plaats bij de 1e 10 in de uitslagenlijst bereikend, is opeens tot voorbeeld voor mij duursporter geworden, en guess what ik eindig zo nu en dan ook lager in de uitslagen dus wie is nu eigenlijk de meest talentvolle loper van de bekenden bij de ING... Aangezien ik geen inschrijving had is het nog maar de vraag of ik mee kan doen dus de avond ervoor gezellig nog wat bier en wijn naar binnen maakt de voorbereiding kompleet. Aangekomen op het Malieveld in Den Haag blijkt deze uit zijn krachten gegroeide lokale Haagse loop nog kaarten over te hebben om te mogen in het F startvak, zonder chip / registratie van tijd. Wel 16 euro natuurlijk, je moet er wat voor over hebben. Dit wordt echt joggen dus tussen de huisvrouwen met 10km p/uur en minder.. Om de tijd te doden wordt er een familiebezoek gepleegd in Den Haag waar ook een soepje wordt genuttigd (daarover later meer) en een printje gemaakt van de uitslag van Amsterdam oktober 2008 (1:24:33) om daar een poging mee te wagen in het A of B vak te komen. De businessloop tent kom ik niet meer in en 10 minuten voor tijd rennen we richting B vak achter de massa aan op de gok want iets aangegeven staat er niet. De toegang tot het B vak keurt mijn printje goed, ik mag naar binnen dus kan met Edith tegelijk starten, hoera! Uiteindelijk gaat er letterlijk een startkanon zo hard af dat je hoopt dat de elite lopers met oordoppen aan de start staan en mogen we weg. De eerste paar km is verschrikkelijk smal, met veel mensen met een laag tempo en veel traimrails!! Alsof dat de enige manier is om richting Scheveningen te gaan met zo veel mensen maar goed. Uiteindelijk loop ik op hartslag zo tegen de 90% aan de 1e 10km in 41 minuten, de knoppen op mijn hartslagmeter weigeren dienst dus 5 km tussentijden heb ik niet zoals anders. Na een km of 13 gaat echter het licht een beetje uit, wordt ik langzaam aan steeds misselijker en op km 17 ga ik voor het eerst van mijn leven tijdens een wedstrijd zelfs wandelen. Om het gezond te houden en niet ergere dingen te krijgen ga ik maar echt joggen en kan ik niet echt meer genieten van de wedstrijd. Zelfs met een laag tempo wordt het niet beter dus al kruipend naar de finish eindig ik in een bijzonder pr, dit keer niet een tijd beste, maar een tijdslechtste. Nog nooit zo traag een halve gelopen, zelfs de 19km's in de duinen die ik in D2 doe gaan harder normaal. Niets meer aan te doen, wel een medaille, ik heb een keer meegedaan. Edith maakt het gelukkig beter en eindigt wel met een beste tijd en, ja weer, een plek bij de 1e 10 (van de 240). Proficiat! Voor mij geldt, snel vergeten maar; ik sta niet eens in de uitslag en de volgende loop beter voorbereiden en weer knallen en geen soep meer eten de volgende keer 1,5 uur van te voren.